Deel 2 - 22 Mei 2023

Als Rutger wakker wordt is het iets voor tien. Tevreden kijkt hij naar zijn wekker en geeft zichzelf een schouderklopje. Hij had het weten te weerstaan om te lang door te gamen vannacht en was rond half een gaan slapen. Hij trekt de gordijnen een heel klein stukje open. Het gesprek met Madelief had hij in zijn oren geknoopt. Rutger wilde het graag goed doen, maar dat was een heel lastig punt voor hem. Koffie, daar had hij behoefte aan, terwijl de koffie doorloopt, sloft hij naar de badkamer om een washandje door zijn gezicht te halen. Onderweg daarheen vist hij een spijkerbroek van de vloer en trekt deze aan. Nauwkeurig bekijkt Rutger zichzelf eens in de spiegel. Hij heeft wallen onder zijn ogen en ziet bleek. Madelief’s stem klinkt in zijn hoofd. ‘Dan moet je meer naar buiten gaan, dan krijg je vanzelf een blos op je wangen.’ Niet veel later zit Rutger met een kop dampend hete koffie voor zich aan de keukentafel en speelt een spelletje op zijn mobiel. Hij is zo verdiept in zijn spel dat hij de bel de eerste keer niet hoort. ‘Rutger,’ hij komt overeind en doet de deur open. ‘Madelief goedemorgen,’ hij stapt achteruit om haar binnen te laten. ‘Goedemorgen Rutger, mag het gordijn iets verder open?’ Hij knikt, sluit de deur achter Madelief en trekt de gordijnen open tot halverwege. ‘Wil je koffie, Madelief? Ik heb net verse gezet namelijk.’ ‘Graag, Rutger.’ Ze wacht tot hij tegenover haar aan tafel zit en neemt een slok van haar koffie. ‘Zo Rutger, heb je nog nagedacht over gisteren.’ Rutger volgt Madelief’s voorbeeld en neemt eerst een slok koffie, voordat hij antwoord geeft. ‘Ja, dat heb ik en je hebt gelijk. Het is beter om weer iets te gaan doen.’ Rutger slaat zijn ogen neer kan de blik van Madelief niet verdragen. Hij weet dat er een glimlach op haar gezicht verschijnt en ze een goedkeurend knikje geeft. Hij hoort haar pen over het papier krassen. ‘Zullen we dan samen gaan kijken voor een dagbesteding, Rutger?’ Hij hoort Madelief rommelen in haar tas om haar laptop te pakken. ‘Mag ik naast je komen zitten, Rutger? Dan kunnen we samen kijken naar wat er allemaal voor dagbesteding is.’ Madelief wacht geduldig, voordat ze zich überhaupt maar beweegt. Ze weet dat ze veel van Rutger vraagt. ‘Liever aan het hoofd van de tafel, Madelief.’ Rutger wil weg kunnen als hij daar behoefte aan heeft. ‘Prima Rutger,’ ze komt aan het hoofd van de tafel zitten, zodat ze samen kunnen kijken. ‘Ik denk dat je het liefste iets met ICT wilt doen of niet, Rutger?’ ‘Ja,’ Rutger slaat zijn ogen op en Madelief voert een aantal termen op Google in. Een paar seconden later staat er een hele rits aan zoekresultaten op Google. ‘Het is denk ik ook fijn als het niet te ver van hier is, Rutger?’ Madelief trommelt met haar vingers op het toetsenbord en wacht weer op een antwoord van hem. Hij drinkt nog een slok koffie en kijkt naar waar Madelief op klikt. ‘Dit lijkt me wel iets voor jou Rutger, Computerkundig. Een computer dagbesteding.’ Rutger luistert terwijl Madelief voorleest wat er staat. Het klinkt best goed, maar toch twijfelt Rutger. Rutger twijfelt altijd als hij ergens heen moet waar hij niet bekend is. ‘Zal ik ze eens bellen, Rutger?’ Madelief onderbreekt zijn gedachten stroom. ‘Ja, dat is goed.’ Rutger breekt het angstzweet uit. Madelief knikt hem bemoedigend toe. ‘Het komt wel goed, Rutger. Je hoeft er de eerste keer niet heen zonder mijn ondersteuning.’ Af en toe lijkt het wel of Madelief zijn gedachten kan lezen. Ze toets het nummer in en een paar seconden later heeft ze iemand aan de lijn. Ze legt zijn situatie beknopt uit en hij is blij dat Madelief dat voor hem doet. Hij zou geen woord over zijn lippen krijgen als hij dat zelf moest doen. Dan hangt ze op en grijnst tevreden naar hem. ‘Wij hebben een afspraak voor volgende week dinsdag, Rutger. Noteer het maar in je agenda en zorg dat je om kwart voor elf klaar staat. Ik kom je halen met de auto.’ Een week later staat Rutger op tijd klaar, hij is zenuwachtig. De naam van de vrouw van Computerkundig is hij vergeten. Wat als hij haar dadelijk de hand moet schudden en wat als er andere mensen zijn die daar zitten te werken. Hij houdt er niet van om aangestaard te worden. Madelief’s auto herkent hij al als ze zijn straat in draait en naar hem zwaait. Kort steekt hij zijn hand op, voordat de auto voor zijn neus tot stilstand komt. Hij opent de deur en laat zich zwijgend naast haar op de stoel zakken. ‘Goedemorgen Rutger,’ ze kijkt hem aan via de achteruitkijkspiegel. ‘Goedemorgen,’ mompelt hij. ‘Ben je zenuwachtig?’ Madelief slaat de spijker precies op zijn kop en hij knikt gedwee. ‘Het komt goed, Rutger. Ik ben bij je en Eva Klomp de eigenaresse van Computerkundig, klonk hartstikke aardig toen ik haar vorige week aan de telefoon had. Dit doen we samen stapje voor stapje weet je nog, Rutger.’ ‘Ja,’ zijn stem begeeft het nog net niet, maar het scheelt niet veel. Madelief start de auto en zet de navigatie aan. Het is nog geen tien minuten rijden. ‘Wat voor games heb je dit weekend nog gespeeld, Rutger?’ Het heeft geen zin om de namen van de spelletjes te noemen weet, Rutger. Het zegt Madelief toch niets, maar hij begint te beschrijven, wat de game in houdt die hij heeft gespeeld met Berend. Hij heeft wel door dat ze hem probeert af te leiden van het gesprek dat hem zo te wachten staat en niet voor het eerst is hij blij dat Madelief dat doet. Ze haalt voor hem de angel uit de situatie en hij is afgeleid tot ze bij een parkeerplaats zijn vlak bij Computerkundig. ‘Kom Rutger, we kunnen Eva Klomp niet laten wachten. Met een diepe zucht stapt hij uit de auto en loopt achter Madelief aan naar het gebouw waar Computerkundig gevestigd is. Ze klopt aan, duwt de deur open en laat hem voorgaan. Het moment van de waarheid voor hem.